Louis van Iersel

Louis van Iersel

Louis van Iersel

Louis van Iersel, zoals Ludovicus Maria Matheus van Iersel zich in Amerika laat noemen, wordt op 19 oktober 1893 geboren in het Brabantse Dussen. Hij werkt bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in de wapenfabrieken van Krupp in Duitsland en monstert daarna als zeeman aan op diverse schepen. In februari redt hij op volle zee 27 zeelieden van een getorpedeerde Engelse schoener.

Als Van Iersel in 1917 aanmeert in de Verenigde Staten, besluit hij te blijven. Hij vestigt zich in de staat New Jersey en verdient zijn brood als chauffeur van een kolenwagen. Als de Verenigde Staten in hetzelfde jaar de oorlog verklaren aan Duitsland, meldt Louis zich aan als vrijwilliger. Vanwege zijn ondermaatse kennis van de Engelse taal werkt hij de eerste vier maanden van zijn diensttijd in de keuken en spijkert hij zijn Engels bij. Hij klimt op tot korporaal en belandt met de tweede infanteriedivisie in Frankrijk. De eenheid heeft het hoogste aantal doden en gewonden te betreuren: 4.478 doden en 17.752 gewonden.

Vuurdoop

Van Iersel beleeft op 31 mei 1918 zijn vuurdoop bij Château-Thierry, een dorpje in het departement Aisne op veertig kilometer van Parijs. Een Duitse aanval wordt afgeslagen met enorme verliezen, waarna de divisie het nabijgelegen Belleau-bos zuivert. Het bos verwisselt een paar keer van eigenaar voordat het met hoge verliescijfers wordt veroverd. Na het Belleau-bos strijkt de 2de divisie half juli neer in het stadje Soissons, waar een tegenoffensief tussen de Aisne en de Marne is gepland. Het is voor eerst dat Van Iersel van zich doet spreken. Als zijn eenheid, die tijdens de gevechten tot twintig procent van de oorspronkelijke sterkte wordt gereduceerd, zich terugtrekt, sleept hij samen met een medesoldaat zeventien gewonde soldaten uit het niemandsland terug naar de linies. Het levert hem twee medailles op.

Van Iersel ontpopt zich als een dapper en listig soldaat, die gebruiktmaakt van zijn kennis van het Duits. Zo nu en dan doet hij zich voor als Duitse spion in Amerikaans uniform om informatie in te winnen. Hij ontvangt het Croix de Guerre en wordt bevorderd tot sergeant als hij met een patrouille vijf Duitse officieren en zestig soldaten gevangen neemt. Van Iersel sloop in een Duitse loopgraaf en haalde een officier over om zich over te geven. Dat klinkt eenvoudig maar eerst worden de schoenen van zijn voeten geschoten, daarna knuppelt hij een wachtpost neer die de ingang van de loopgraaf bewaakt.

Finest hour

In de laatste fase van de oorlog worden de Amerikaanse troepen ingezet in het Maas-Argonne gebied in Noord-Frankrijk. Tussen 27 oktober en 11 november, de dag van de wapenstilstand, neemt Van Iersel onophoudelijk deel aan gevechten in het Aragonnewoud. Hij beleeft er zijn finest hour als hem wordt gevraagd een nachtelijke patrouille te leiden en een beschadigde brug bij Mouzon te inspecteren. De Brabander steekt de Maas over en praat met een Duitser die een mitrailleurpost bemant. Die vertelt hem dat de artillerie de volgende dag een zware barrage zal loslaten op de plek waar de eenheid van Van Iersel zich bevindt. Van Iersel zwemt terug naar de eigen linies en licht de Amerikanen in. De informatie klopt. Die nacht vangt een bombardement aan, maar de Amerikanen hebben zich inmiddels op een veilige plek teruggetrokken.

Na de oorlog ontvangt Van Iersel in Duitsland uit handen van de Amerikaanse bevelhebber John. J. Pershing de Medal of Honor. Op zijn uniform worden meerdere onderscheidingen gespeld, zoals de Franse Medal Militaire en het Italiaanse Oorlogskruis. Op 25 september 1919 wordt Van Iersel Amerikaans staatsburger. De oorlog heeft zijn lijf echter kapot gemaakt. Drie keer raakte Van Iersel gewond en twee keer werd hij verrast door gifgas. Eén keer loopt hij – niet herstelt van zijn verwondingen en in smerig uniform – vanuit het ziekenhuis terug naar het front.

Lichamelijke ongemakken

Van Iersel ontvangt een uitkering voor de chronische bronchitis die hij heeft opgelopen door het inademen van gifgas. Zijn longen zijn zo zwak die hij niet in staat is om binnen te werken. Hij is op een gegeven moment te nerveus om auto te kunnen rijden. Van Iersel kan door de lichamelijke ongemakken niet werken als bakker en aanvaardt een baantje als elektricien bij de Universiteit van Californië. Hij verhuist in 1921 naar Los Angeles met zijn vrouw en twee kleine kinderen, maar kan nauwelijks rondkomen van het geld dat hij verdient. In 1954 gaat hij met pensioen. Hij overlijdt op 9 juni 1987 op 93-jarige leeftijd in een ziekenhuis voor oorlogsveteranen. Van Iersel is begraven op de beroemde Amerikaanse begraafplaats Arlington.